سوپرHi-Vision، یا SHV ،  Ultra – HDTV ، 8K  و 4320 پیکسل؛ همگی معرف ویژگی جدیدی از کیفیت تصاویر ویدیویی آینده به شمار می‌آیند. فیلم‌های ویدویی با کیفیت SHV به میزان 16 برابر از فیلم‌های HD فعلی که 1080 پیکسل وضوح تصویر دارند، مسحور کننده‌تر خواهند بود. کیفیتی که برای درک واقعی آن باید از لنزها و تلویزیون‌های جدیدی استفاده شود. دستاوردی که بشر برای اشراف کامل به تمام ابعاد آن حداقل به 10 سال وقت نیاز دارد . دو شرکت BBC و NHK ژاپن چندی پیش همکاری خود را برای پخش اولین نمایش تصاویر SHV در اینترنت آغاز کردند. کاری که در سال2003شرکت‌های مذکور و RAI ایتالیا با استفاده از16 دوربین فیلمبرداری HDTV انجام دادند و تصاویری با قابلیت SHV را ضبط و پخش کردند کاری کاملا تجربی و آزمایشگاهی بود.

امروزه شرکت NHK از سه دوربین انحصاری خود که قادرهستند تصاویری با وضوح تصویر 4320×7680 پیکسل فیلمبرداری نماید استفاده می‌کند. شرکت مذکور برای پخش تصویر SHV مجبور شد از لنزی مخصوص و سفارشی و یک صفحه نمایش پلاسمای 103 اینچی برای بینندگان استفاده کند. با این وجود، به دلیل ضعف تکنولوژی حاضر در ساخت نمایشگر‌های فعلی و عدم پشتیبانی آن‌ها از کیفیت SHV ، این نمایشگر قادر نبود کیفیت واقعی تصویر را به درستی نشان بدهد. در حال حاضر یکی دیگر از مشکلات اصلی در پخش تصاویر ویدیویی SHV ، متناسب کردن سرعت پخش با حجم زیاد آن‌ها است. برای اینکه درک بهتری از کیفیت و حجم تصویر داشته باشیم، گفته شده که یک قسمت 20 دقیقه‌ای از این ویدیو حدود 4 ترابایت فضا اشغال می‌کند.

برای اینکه تصاویر SHV به درستی منتقل شوند به مسیری با جریان الکتریسیته 24 گیگابیت در ثانیه نیاز است. با وجود اینکه تا کنون تلاش‌های زیادی از جانب شرکت‌های مختلف در خصوص نمایش فیلم‌های SHV صورت گرفته اما به دلیل سرعت کمی که اینترنت‌های خانگی در ایالات متحده از آن برخوردار هستند هیچ یک از آن‌ها موفق نشده‌اند تصاویری با کیفیت و سرعت واقعی را به بینندگان نمایش دهند.

برای اولین بار با استفاده از خطوط اینترنتی ، تصاویر SHV واقعی با سرعت 24 گیگابیت در ثانیه از انگلستان در توکیو پخش گردید.

شرکت NHK امیدوار است که قطعه‌هایی از المپیک2012را با کیفیت SHV برای آرشیو BBC و احتمالا برای نمایشگرهای عمومی غول پیکر آماده نماید. این شرکت معتقد است که کاربران به منظور تماشای تصاویر SHV در خانه تا سال2020باید صبر نمایند. اگرچه در آن زمان نیز، تنها کشور ژاپن و برخی کشورهایی که از سرعت اینترنت بالا برخوردار باشند خواهند توانست از این تکنولوژی بهره ببرند.