اولین قانونی که برای برق تدوین شده، قانون تاسیس سازمان برق ایران در سال 1341 است. تا سال 1341 برای مدیریت برق کشور سازمان واحدی وجود نداشت و تا این زمان، امور مربوط به برق در سازمان برنامه و بودجه وزیر نظر واحدی به نام" مدیریت برق" اداره می شد.6 با افزایش تقاضا وتولید برق و خارج شدن تولید از وضعیت محدود منطقه ای و به ویژه با ایجاد نیروگاه های آبی در برنامه سوم عمرانی ، صنعت برق اهمیت بیشتری یافت و ایجاد سازمان مستقلی برای توسعه این صنعت لازم تشخیص داده شد. به همین منظور در 13 دی 1341 " سازمان برق ایران " بر اساس لایحه قانونی ایجاد شد.
هدف اولیه سازمان برق ایران تشکیل شرکتهای برق ناحیه ای بود. به این ترتیب که تولید، انتقال و بهره برداری به صورت عمده به این شرکتها محول شده و این شرکتها به نمایندگی از سوی سازمان برق ایران به انجام وظایف محوله پرداخته و برق را به طور جزئی در اختیار مصرف کنندگان قرار می دادند.
وظیفه این سازمان ،تهیه و اجرای سیاستها و هدفهای عمرانی کشور بود و ارکان آن به طور مستقیم به سازمان برنامه و بودجه ارتباط داشته و بودجه آن نیز به وسیله این سازمان تامین می شد.
ذکر این نکته ضروریست که سازمان برق ایران بر صنعت برق کشور نظارت اجرایی نداشت وفعالیتهای آن محدود به نظارت بر برنامه ها و اعتباراتی بود که به وسیله سازمان برنامه و بودجه تصویب می شد.
سازمان برق ایران به موجب قانون تاسیس وزارت آب و برق به این وزارتخانه وابسته شد و تا سال 1344 با همین وضعیت به فعالیت خود ادامه داد واز اول فروردین 1344 به موجب تبصره 50 قانون بودجه کل کشور این سازمان منحل و به عنوان واحد برق در وزارت آب و برق ادغام شد