اگرچه تصور وجود موجوداتی که از دستورات
ما انسان ها اطاعت می کنند، ریشه در داستان های علمی تخیلی دارد؛ اما
امروزه شاهد ربات های انسان نمایی هستیم که در حقیقت بخشی از فناوری های
نوین مورد نیاز ما انسان ها محسوب می شوند و حضور آنها در کنار ما دور از
انتظار نخواهد بود.
گسترش کاربرد ربات های انسان نمایی که ساخته بشر بوده و تنها از او فرمان
می برند، در زمینه های مختلف زندگی ، آنها را به موجودات جایگزین تبدیل
کرده است و حضور آنها را در زمینه های تحقیقاتی و صنعتی که امکان حضور
انسان ها وجود ندارد، در مقایسه با گذشته ای نه چندان دور که ربات های
انسان نما برای نخستین بار طراحی و ساخته شدند، به مراتب افزایش داده است.
محققان کشورمان نیز براساس فناوری های بومی کشور برای نخستین بار در سطح
خاورمیانه رباتی انسان نما را طراحی کرده اند که به عنوان یکی از طرح های
برتر در بخش پژوهش توسعه ای نهمین جشنواره جوان خوارزمی شناخته شده است.

دانشمندان علم رباتیک تعاریف زیادی را
برای ربات های انسان نما مطرح کرده اند، اما به طور کلی می توان گفت انسان
نماها ماشین های چندمنظوره ای هستند که می توانند محدوده وسیعی از وظایف
متفاوت را در شرایطی که حتی نسبت به آن شناخت کافی نداشته باشند، مانند
انسان ها انجام دهند. به عبارت دیگر این ماشین های الکترومکانیکی هوشمند
از قابلیت برنامه ریزی برخوردار هستند و به گونه ای طراحی شده اند که می
توانند خود را با محیط اطرافشان تطبیق دهند و با توجه به شرایط، وظایف
متعددی را به عهده گیرند. نخستین ربات های انسان نما قابلیت برنامه پذیری
نداشتند، اما بتدریج ربات هایی طراحی شدند که مجهز به محرک های قابل کنترل
بودند و می توانستند برنامه ای را به صورت متفاوت تکرار کنند. از این ربات
های برنامه پذیر در زمینه های صنعتی مانند خطوط مونتاژ کارخانه ها استفاده
می شود. ربات های سازگار، نسل تکامل یافته انسان نماها هستند که نسبت به
نمونه های قبلی خود کامل تر هستند. این ربات ها دارای یک سیستم مبنایی
هستند و از نوعی هوش مصنوعی برخوردارند که به کمک نرم افزارهای مخصوصی که
در طراحی آن به کار رفته است ، همانند مغز انسان داده های ورودی را پردازش
می کند و قادر به تصمیم گیری است.
با توجه به این که حرکت ربات های انسان نما تحت عملیات هماهنگ چندین
پردازنده در نقاط مختلف بدن ربات انجام می شود، بنابراین طراحی ساختار
مکانیک ، سیستم های الکترونیکی و پیاده سازی سیستم های کنترل هوشمندی که
حفظ تعادل دینامیکی ربات هنگام راه رفتن و تشخیص شرایط محیطی اطراف را به
عهده دارند یکی از مشکل ترین پروژه های علم رباتیک است که در عرصه بین
المللی و کنفرانس های معتبری مانند موسسه مهندسین الکتریسیته و الکترونیک
(IEEE)و مسابقات جهانی روبوکاپ در سال های اخیر جایگاه خاصی را به خود
اختصاص داده است.
ربات ها برای کارهای مختلفی تعریف و ساخته می شوند و بر این اساس می
توانند انجام بسیاری از کارهایی را که برای انسان غیرممکن یا دشوار است ،
به عهده گیرند. ربات های انسان نما با توجه به این که براساس ویژگی های
فیزیکی بدن انسان ها طراحی شده اند و از درجه آزادی مناسبی برای حرکت
برخوردارند، می توانند کارهای مختلفی را که برای انسان خطرناک یا طاقت
فرساست به جای انسان انجام دهند که برای مثال می توان به حضور و فعالیت
ربات های انسان نما در میادین مین و محیطهای رادیواکتیویته اشاره کرد.
همچنین می توان از این ربات ها در محیطهای اجتماعی و بخصوص منازل به عنوان
خدمتکار و نیروی کار استفاده کرد. این ربات ها همانند رایانه ها قابلیت
برنامه ریزی دارند و با توجه به برنامه ای که به آنها داده می شود، وظایف
مختلفی را به عهده می گیرند. در واقع ربات های انسان نما می توانند
کارهایی شبیه انسان ها انجام دهند. حتی بعضی از آنها همانند انسان ها
دارای احساس هستند و در برخورد با حوادث و مسائل مختلف از خود واکنش نشان
می دهند. اگرچه گاهی شکل ظاهری بسیار ساده ای دارند، اما در همه این ربات
ها بخشی وجود دارد که به عنوان مغز ربات عمل می کند. در این بخش اطلاعات
دریافتی از حسگرها تجزیه و تحلیل شده و دستورات لازم به مفاصل و بازوها
فرستاده می شود.